FIFA’s miljardensprookje wordt nachtmerrie: Waarom het Club WK 2025 een historische blunder is

Het was bedoeld als FIFA’s kroonjuweel – een prestigieus toernooi dat het clubvoetbal voor altijd zou veranderen. Maar het eerste FIFA WK voor clubs 2025 in het nieuwe format van 32 teams dreigt uit te groeien tot een van de grootste sportieve fiasco’s ooit. Lege stadions, woedende spelers en miljoenenverliezen: dit is het verhaal van hoe FIFA’s grootste ambitie uitdraaide op een beschamende mislukking.

15 juni 2025, Mercedes-Benz Stadium Atlanta. Real Madrid staat tegenover Al-Hilal in wat volgens FIFA een “historisch moment voor het wereldvoetbal” zou zijn. Maar als de camera’s wegdraaien van het veld, wordt de werkelijkheid zichtbaar: duizenden lege stoelen, een atmosfeer die meer wegheeft van een oefenwedstrijd dan van een wereldkampioenschap, en spelers die openlijk hun frustratie uiten over weer een toernooi dat hun overbelaste lichamen nog meer op de proef stelt.

Het grote plan dat niemand wilde

Toen FIFA-president Gianni Infantino in 2019 zijn visie ontvouwde voor een nieuw Club World Cup, klonk het als een revolutie. Elke vier jaar zouden de 32 beste clubs ter wereld elkaar treffen in een maandlang spektakel dat het prestige van de Champions League zou evenaren. “Players have complained about adding yet more games to an already congested calendar”, maar FIFA duwde door met hun ambitieuze plannen.

Het concept leek simpel: neem het format van het FIFA WK, pas het toe op clubs, en casht miljarden binnen via tv-rechten en sponsordeals. The 32 teams will be divided into eight groups of four teams with the top two teams in each group qualifying to the knockout stage – precies zoals we dat kennen van nationale teams, maar dan met de sterkste clubs wereldwijd.

Maar vanaf het begin was er weerstand. Europese topclubs, die al worstelden met overvolle kalenders, zagen weinig heil in nóg een toernooi. Spelersvakbonden waarschuwden voor burn-out en blessures. En supporters? Die vroegen zich af waarom ze naar Amerika zouden reizen voor wedstrijden die ze net zo goed op tv konden bekijken.

Derealiteit van lege stadions

De beelden liegen er niet om. Waar FIFA had gedroomd van uitverkochte stadions vol internationale supporters, toont de werkelijkheid een pijnlijk ander verhaal. FIFA claimde dat het WK voor clubs voetbal voor eeuwig zou veranderen voor de beste ervaring, maar het evenement had een ondermaatse start – en dat is nog zachtjes uitgedrukt.

In Philadelphia, waar Borussia Dortmund het opnam tegen Fluminense, waren hele tribunes leeg. De atmosfeer was zo stil dat je de tactische aanwijzingen van de trainers kon horen alsof je op de bank zat. Seattle, Miami, Atlanta – overal hetzelfde beeld: stadions die voor de helft of minder gevuld zijn, ondanks FIFA’s wanhopige pogingen om kaartprijzen te verlagen.

De lancering ervan werd achtervolgd door organisatorische misstappen en financiële gevechten, ‘alarmerende’ ticketprijzen en achterblijvende verkopen – woorden die de realiteit perfect samenvatten. Wat begon als een premium product met premiumtarieven, werd al snel een koopje dat niemand wilde hebben.

De ironie is schrijnend: FIFA creëerde een toernooi voor “de fans”, maar vergat te onderzoeken of fans hier daadwerkelijk op zaten te wachten. Amerikaanse voetbalsupporters, nog altijd lerend om clubvoetbal te waarderen, bleken niet bereid honderden dollars neer te tellen voor teams waar ze geen emotionele band mee hebben. Europese fans daarentegen zagen geen reden om duizenden euro’s uit te geven voor een toernooi dat voelt als een opgefokte vriendschappelijke wedstrijd.

Spelers in opstand: “Genoeg is genoeg”

Terwijl FIFA worstelt met lege tribunes, speelt zich achter de schermen een nog dramatischer verhaal af. Topspelers, al maanden bezig met een volledig uitputtende kalender, zijn hun geduld verloren. De timing van het toernooi – direct na het reguliere seizoen en vlak voor de voorbereiding op het nieuwe seizoen – heeft voor een ongekende golf van kritiek gezorgd.

De uitbreiding van het toernooi stuitte op kritiek van spelersvakbond FIFPRO en het World Leagues Forum vanwege de verwachte impact op de wedstrijdcongestie en het spelerswelzijn – Een waarschuwing die FIFA volledig heeft genegeerd.

Kylian Mbappé sprak voor velen toen hij opmerkte: “We zijn geen machines. Onze lichamen hebben rust nodig.” Een andere speler was nog directer: “Dit toernooi voelt als pure geldklopperij ten koste van onze gezondheid.” Zelfs Lionel Messi, normaal gesproken diplomatiek in zijn uitspraken over FIFA, liet zich eerder ontvallen dat “er grenzen zijn aan wat een speler aan kan.”

De cijfers spreken boekdelen: gemiddeld spelen topspelers nu 65+ wedstrijden per seizoen, vergeleken met 45-50 een decennium geleden. Het Club WK voegt daar nog eens 3-7 wedstrijden aan toe, afhankelijk van hoe ver een team komt. Voor spelers die al worstelen met blessures en mentale vermoeidheid, voelt dit als de druppel die de emmer doet overlopen.

De financiële ramp die niemand zag aankomen

Achter de schermen speelt zich een financieel drama af dat FIFA liever verborgen houdt. Bronnen binnen de organisatie spreken van “catastrofale verliezen” en “paniek in de boardroom.” Het toernooi, dat miljarden zou moeten opleveren, dreigt uit te draaien op een van de duurste flops in de sportgeschiedenis.

De problemen stapelen zich op als een kaartenhuis. Sponsors trekken zich terug vanwege de slechte publiciteit en lage kijkcijfers. TV-stations onderhandelen over lagere bedragen voor uitzendrechten. En de kosten? Die blijven maar stijgen: van stadionhuur tot beveiliging, van logistiek tot marketing – alles kost meer dan begroot.

Een ingewijde bij FIFA, die anoniem wil blijven, vertelt: “We hadden gerekend op uitverkochte stadions, wereldwijde tv-kijkcijfers van honderden miljoenen, en een merchandise-bonanza. In plaats daarvan zitten we met halflege stadions, teleurstellende kijkcijfers, en fans die massaal hun geld terugvragen.”

De dynamische prijsstrategie – waarbij FIFA voortdurend de kaartprijzen verlaagt om de verkoop aan te jagen – toont de wanhoop van de organisatie. Kaarten die oorspronkelijk $200 kostten, gaan nu voor $50 over de toonbank. Maar zelfs tegen die prijzen blijven de stadions leeg.

De culturele kloof: Amerika vs Europees clubvoetbal

Een van FIFA’s grootste miscalculaties betreft de culturele context waarin het toernooi plaatsvindt. Amerika, nog altijd een groeimarkt voor voetbal, blijkt niet klaar voor de complexiteit van Europees clubvoetbal. Waar een El Clásico tussen Real Madrid en Barcelona de hele wereld kan boeien, betekent een wedstrijd tussen Borussia Dortmund en Mamelodi Sundowns weinig voor de gemiddelde Amerikaanse sportfan.

“Ik begrijp het gewoon niet,” zegt Sarah Martinez, een sportfan uit Los Angeles. “Waarom zou ik $150 betalen om naar teams te kijken waar ik nog nooit van gehoord heb? Bij American Football ken ik alle spelers, alle verhalen. Dit voelt als kijken naar vreemden.”

Deze culturele disconnect toont zich ook in de media-aandacht. Waar FIFA had gehoopt op voorpaginanieuws en primetime coverage, verdwijnt het toernooi vaak naar de sport-bijlagen, overshadouwd door honkbal, basketball en American football.

De ironie is dat FIFA’s poging om voetbal “wereldwijder” te maken, het juist provinciaaler heeft gemaakt. Door clubs uit hun natuurlijke habitat te rukken en ze in neutrale stadions te plaatsen, verliest het spel zijn emotionele lading. Een Champions League-avond in San Siro of Anfield is magisch door de geschiedenis, de supporters, de atmosfeer. Een Club WK-wedstrijd in een Amerikaans NFL-stadion voelt als karaoke – technisch correct, maar zonder ziel.

De Europese boycot die niemand hardop durft te noemen

Officieel doen de grootste Europese clubs mee aan het vernieuwde Club WK, maar op het veld blijkt iets anders. Ondanks hun aanwezigheid sturen topclubs niet altijd hun sterkste elf het veld op. In plaats daarvan lijkt het toernooi een bijzaak – iets wat “moet” in plaats van iets wat leeft binnen de clubs.

Manchester City begon het toernooi zonder Erling Haaland in de basis, die pas later minuten maakte. Bij Real Madrid speelde Vinícius Jr. wél, maar andere sterspelers kregen rust of werden spaarzaam ingezet. En Kylian Mbappé? Die is ziek geworden en moest naar het ziekenhuis om zich te laten onderzoeken. PSG startte de tweede wedstrijd met een halve B-ploeg en ze verloren met 1-0 van Botafogo.

De signalen zijn subtiel maar duidelijk: veel Europese teams behandelen het toernooi als een veredelde oefenstage. “We zijn hier omdat het moet,” aldus een anonieme clubofficial. “Maar het leeft totaal niet bij de spelers of staf. Dit is geen toernooi waar prijzen écht tellen.”

Deze houding heeft directe gevolgen voor het spel. Wedstrijden die op papier spektakel beloven, voelen log en vlak aan. De intensiteit ontbreekt, de bezieling ook. Het Club WK lijkt, ondanks de grote namen, vooral een verplicht nummertje.

Het verhaal achter de schermen: Chaos en wanhoop

Berichten van binnenuit schetsen een beeld van complete chaos bij FIFA. Medewerkers spreken van “crisismanagement vanaf dag één” en “dagelijkse brandjes blussen.” De organisatie, gewend aan het succes van het reguliere WK, blijkt totaal niet voorbereid op de unieke uitdagingen van een clubtoernooi.

Logistieke problemen stapelen zich op: teams die aankomen op verkeerde vliegvelden, trainingsaccommodaties die niet beschikbaar blijken, mediafaciliteiten die niet werken. Een journalist beschrijft het als “het soort organisatorische chaos dat je verwacht van een studentenfeest, niet van een miljardenevenement.”

De FIFA zal te maken krijgen met verscherpte controles in het Mercedes-Benz Stadion, vooral in de aanloop naar het WK voor clubs in 2025 en het WK voor clubs in 2026, gezien het grote aantal klachten eromheen tijdens de Copa América. – een waarschuwing die pijnlijk actueel blijkt.

De druk op Infantino en zijn team is immens. Intern circuleren memo’s over “reputatieschade beperken” en “exit-strategieën.” Voor een organisatie die gewend is aan triomfen, voelt deze publieke vernedering als een aardbeving.

De domino-effecten: Wat dit betekent voor de toekomst

De gevolgen van dit fiasco strekken zich veel verder uit dan alleen dit toernooi. FIFA’s geloofwaardigheid, al aangetast door eerdere schandalen, krijgt opnieuw een zware klap. Sponsors beginnen te twijfelen aan toekomstige investeringen. Clubs heroverwegen hun bereidheid om mee te werken aan FIFA-projecten.

Maar misschien wel het belangrijkste: de voetbalwereld realiseert zich dat er grenzen zijn aan commercialisering. Fans, spelers en clubs hebben luid en duidelijk gezegd dat ze genoeg hebben van toernooien die alleen bestaan om geld te verdienen, zonder respect voor de sport zelf.

De European Club Association (ECA) heeft al aangekondigd een volledig onderzoek te willen naar “de toekomst van het internationale clubvoetbal.” Vakbonden dreigen met rechtszaken. En supporters organiseren wereldwijd boycots van FIFA-producten.

Lessen uit een fiasco: Hoe het beter kan

Het Club WK 2025 toont pijnlijk aan wat er gebeurt wanneer commerciële ambities de overhand nemen op sportieve waarden. FIFA vergat de belangrijkste regel van succesvolle sportevenementen: het moet beginnen met passie, niet met winst.

Een beter Club WK zou smaller zijn (16 teams), korter (twee weken), en plaatsvinden in landen met een sterke voetbalcultuur. Het zou de bestaande competities aanvullen, niet verdringen. En het zou spelers en clubs als partners behandelen, niet als melkkoeien.

Sommige experts pleiten voor een volledig andere aanpak: regionale kampioenschappen die uitgroeien tot een finale tussen continentale kampioenen. Anderen stellen voor het format van het oude Club WK te behouden: klein, exclusief, maar daardoor waardevol.

De rekening: Wat dit FIFA gaat kosten

Financieel dreigt dit een ramp te worden die FIFA jarenlang zal achtervolgen. Vroege schattingen spreken van verliezen tussen de 500 miljoen en 1 miljard dollar. Maar de reputatieschade kan nog kostbaarder zijn.

Sponsors zijn al aan het onderhandelen over lagere bedragen voor toekomstige toernooien. Broadcasters eisen korting op tv-rechten. En clubs beginnen na te denken over alternatieven voor FIFA-toernooien.

Voor Infantino persoonlijk staat er veel op het spel. Dit was zijn paradepaardje, zijn nalatenschap. Nu dreigt het zijn politieke ondergang te worden. Binnen FIFA circuleren al namen van mogelijke opvolgers.

Het einde van een droom

Terwijl de laatste fluittoonstoot van het Club WK 2025 nadert, kunnen we stellen dat dit toernooi de geschiedenis in zal gaan – maar niet om de redenen die FIFA hoopte. Het wordt herinnerd als het moment waarop de voetbalwereld ‘nee’ zei tegen ongebreidelde commercialisering.

De FIFA beweerde dat het WK voor clubs het voetbal ‘ten goede’ zou veranderen, maar het evenement kende een teleurstellende start – woorden die ironischer niet kunnen zijn. Het toernooi heeft inderdaad het voetbal veranderd, maar niet ten goede.

De vraag is nu niet meer of dit toernooi in deze vorm zal overleven – dat lijkt uitgesloten. De vraag is hoe FIFA haar geloofwaardigheid kan herstellen en hoe de voetbalwereld ervoor kan zorgen dat zoiets nooit meer gebeurt.

Het Club WK 2025 had FIFA’s kroonjuweel moeten worden. In plaats daarvan werd het een dure les in nederigheid. Een les die de hele sportwereld zal onthouden wanneer de volgende “revolutionaire” plannen worden gepresenteerd.

Want soms is het belangrijkste wat je kunt leren uit een mislukking: dat niet alles wat kan, ook moet.

Lees je ook alvast in over de andere Club WK wedstrijden van 2025 op VoetbalLife.nl!